Άγιοι Τρεις Ιεράρχες, 30 Ιανουαρίου.

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός: Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο (βλέπε  1η Ιανουαρίου), χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο (βλέπε 13 Νοεμβρίου) και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο (βλέπε 25 Ιανουαρίου), θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες». Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού». Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων. Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας. Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.

Το Ιερό Παρεκκλήσιο Οσίας Ξένης κάτω Πατησίων και η ιστορία του (Εορτάζει 24 Ιανουαρίου).

Το Ιερό Παρεκκλήσιο Οσίας Ξένης κάτω Πατησίων Εορτάζει 24 Ιανουαρίου. Ιδρύθηκε το 1921 από τον συριανό Παναγιώτη Ξυνάριο και τη σύζυγό του Ξένη ως ιδιωτικό εκκλησάκι στην αυλή του σπιτιού τους, όπου σήμερα βρίσκεται η είσοδος του σταθμού του ηλεκτρικού "Κάτω Πατήσια".

Μέσα στο ιερό παρεκκλήσιο - όπως μαρτυρούν κάτοικοι της περιοχής - η κυρία Ξένη μάζευε τα παιδάκια και τους έκανε κατηχητικό ! Το παρεκκλήσιο τότε ήταν πολύ μικρότερο από ότι είναι σήμερα.

Στη σημερινή του μορφή έφτασε ύστερα από αρκετές παρεμβάσεις με σκοπό τόσο να μεγαλώσει όσο και να αντέξει στατικά στη φθορά του χρόνου. Ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Σύρου όπως και η φοιτητική στέγη που είναι χτισμένη πάνω στην άλλοτε αυλή του παρεκκλησίου.

π. Τιμόθεος Ηλιάκης

Ένα μήνυμα από το Άγιο Όρος, 21 Ιανουαρίου 2017 (του π. Χρήστου Δημητρόπουλου)

ΑΔΕΛΦΟΊ ΣΉΜΕΡΑ ΜΕΤΆ ΑΠΌ ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΗΜΈΡΑ ΣΤΗ ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΥΕΣ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΟΡΟΥΣ ΌΠΟΥ ΤΟ ΠΡΩΊ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΘΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΉΣΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΊΑΣ... ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΎΘΙΑΣ ΚΑΤΌΠΙΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΠΑΡΌΝΤΕΣ ΣΤΟ ΜΈΓΑ ΓΕΓΟΝΌΣ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ ΔΎΟ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ ΦΙΛΛΑΝΔΩΝ ΌΠΟΥ ΟΜΟΛΟΓΉΣΑΝ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΎ ΤΑΠΕΊΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΈΟΣ ΕΒΑΠΤΙΣΘΗΣΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΆ ΑΠΌ ΛΊΓΟ ΚΑΙΡΌ ΘΑ ΓΊΝΟΥΝ ΜΟΝΑΧΟΊ ΕΔΏ ΣΤΟ ΆΓΙΟ ΟΡΟΣ ΣΉΜΕΡΑ

ΕΊΜΑΙ ΠΕΡΉΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΊΜΑΙ ΟΡΘΌΔΟΞΟΣ ΈΛΛΗΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΊΔΑ ΔΎΟ ΝΈΑ ΠΑΙΔΙΆ ΠΟΥ ΉΤΑΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΆΔΙ ΝΑ ΔΈΧΟΝΤΑΙ ΜΈΣΑ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ ΚΑΙ ΝΑ ΛΈΝΕ ΜΕ ΠΕΡΗΦΆΝΙΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΟΡΘΌΔΟΞΙΑΣ ΣΤΡΑΤΙΏΤΕΣ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΆ ΜΑΣ ΓΡΆΦΕΙ ΈΛΛΗΝΑΣ .

ΖΉΤΩ Η ΟΡΘΌΔΟΞΙΑ ΖΗΤΏ Η ΕΛΛΆΔΑ ΜΑΣ .ΑΔΕΛΦΟΊ ΝΑ ΕΊΣΑΣΤΕ ΌΛΟΙ ΥΠΕΡΉΦΑΝΟΙ ΠΟΥ ΕΊΣΤΕ ΈΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΆΠΟΙΟΙ ΜΠΟΥΤΆΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΚΆΠΟΙΟΙ ΆΘΕΟΙ ΚΥΒΕΡΝΏΝΤΕΣ ΑΣ ΚΟΙΤΆΞΟΥΝ ΝΑ ΠΈΣΟΥΝ ΣΕ ΚΆΝΑ ΠΗΓΆΔΙ ΓΙΑΤΊ Η ΨΥΧΉ ΤΟΥ ΈΛΛΗΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΆΝΕΙ ΠΟΤΈ ΓΙΑΤΊ ΈΧΕΙ ΜΈΣΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΌ .ΌΛΟΙ ΑΥΤΟΊ ΠΟΥ ΛΈΝΕ ΝΤΡΈΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΊΜΑΙ ΈΛΛΗΝΑΣ Ή ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΊ ΠΟΥ ΔΗΛΏΝΟΥΝ ΆΘΕΟΙ ΕΊΤΕ ΛΈΓΟΝΤΑΙ ΚΑΡΕΚΛΑΤΟΙ ΕΊΤΕ ΛΈΓΟΝΤΑΙ ΤΟΠΙΚΟΊ ΟΙ ΓΕΝΙΚΟΊ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΤΌΠΟΥ ΑΣ ΒΟΥΤΉΞΟΥΝ ΣΕ ΚΆΝΑ ΛΙΜΆΝΙ ΝΑ ΓΊΝΟΥΝ ΜΑΛΑΓΡΑ ΔΗΛΑΔΉ ΔΌΛΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΨΆΡΙΑ

ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΞΥΠΝΉΣΟΥΜΕ . Ο ΈΝΑΣ ΦΙΛΛΑΝΔΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΔΎΟ ΞΈΡΕΙ ΌΛΗ ΤΗΝ ΚΆΙΝΗ ΔΙΑΘΉΚΗ ΑΠΈΞΩ ΤΟ ΑΚΟΎΣΑΤΕ ? ΜΆΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΈΡΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΆ . ΚΑΛΌ ΒΡΆΔΥ ΑΔΕΛΦΟΊ ΜΟΥ ΑΎΡΙΟ ΘΑ ΣΑΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΟΥΜΕ ΌΛΟΥΣ ΚΑΤ'ΟΝΟΜΑ ΘΑ ΛΕΙΤΟΎΡΓΗΣΩ ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΟΝ ΓΈΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟ ΕΦΡΑΊΜ ΈΝΑΝ ΦΩΤΙΣΜΈΝΟ ΆΝΗΡ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΊΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉΣ ΖΩΉΣ .

ΜΕ ΠΟΛΎ ΑΓΆΠΗ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ ΣΑΣ ΕΎΧΟΜΑΙ ΚΑΛΉ ΑΥΡΙΑΝΉ

π. Χρήστος Δημητρόπουλος

Ο γνήσιος Δεσπότης και ο ενάρετος Ιερέας.

Κάποτε ο Μέγας Βασίλειος, θέλησε να παει σε μια πόλη την οποία υπηρετούσε κάποιος Ιερέας Αναστάσιος, ενάρετος και δίκαιος.
Ο Ιερέας αυτός εκτός από την εγκράτεια και τη νηστεία που μεταχειριζόταν, είχε και σύζυγο, τη Θεογνωσία, την οποία καθόλου δε γνώρισε σαν γυναίκα επί σαράντα ολόκληρα χρόνια και την είχε ως αδελφή του !

Οι άνθρωποι της πόλεως, χωρίς να ξέρουν, έλεγαν ότι είναι στείρα και δε γεννά παιδιά… Αλλά και άλλη κρυφή αρετή είχε εκείνος ο Ιερέας, διότι φιλοξενούσε στο σπίτι του άνθρωπο ασθενούντα από λώβη (λέπρα!), τον οποίο περιποιούνταν και φρόντιζε αυτός και η πρεσβυτέρα του, χωρίς να το γνωρίζει κανένας !..
Όταν λοιπόν ξεκίνησε ο Άγιος Βασίλειος να πάει εκεί, ο Ιερέας Αναστάσιος το πληροφορήθηκε δια Πνεύματος Αγίου και είπε στην πρεσβυτέρα του:
«Αδελφή μου, εγώ θα πάω στον αγρό μας επειδή είναι ανάγκη. Σήμερα δε έρχεται ο Δεσπότης μας και την τάδε ώρα να εξέλθεις με θυμίαμα και λαμπάδες για να τον προϋπαντήσεις»!
Όταν λοιπόν βγήκε η Θεογνωσία, την ώρα που της είπε ο Αναστάσιος, έφτανε πράγματι και ο Αϊ Βασίλης και της είπε:
«Πώς έχεις κυρία Θεογνωσία»;
Αυτή εξεπλάγη στο άκουσμα του ονόματός της και απάντησε:
«Καλώς, Δέσποτα Άγιε».
«Πού είναι ο κύριος Αναστάσιος, ο πρεσβύτερος αδελφός σου»;
«Σύζυγός μου είναι Δέσποτα και έχει μεταβεί εις τον αγρό για να εργασθεί» απάντησε εκείνη.
«Αυτός ήλθε και είναι εντός της οικίας, μη στείλεις λοιπόν ανθρώπους να τον καλέσουν» την πληροφόρησε τότε ο Άγιος !
Όταν άκουσε λοιπόν η Θεογνωσία τις προφητείες του Αγίου, έπεσε στα πόδια του με δάκρυα λέγοντας:
«Εύχου υπέρ εμού της αμαρτωλής Δέσποτα Άγιε, διότι βλέπω σε σένα μεγάλα και θαυμαστά»!
Ευχήθηκε τότε για αυτή ο Δέσποτας Βασίλειος και ξεκίνησε για το σπίτι, όπου έξω από την πόρτα τον προϋπάντησε πράγματι ο Ιερέας Αναστάσιος.
Και όταν κάθισαν, ζήτησε από αυτόν ο Αρχιεπίσκοπος να διηγηθεί τις αρετές του, για την ωφέλεια των παρισταμένων Χριστιανών.
«Αμαρτωλός άνθρωπος είμαι Δέσποτα Άγιε, αποκρίθηκε ο Αναστάσιος.
Ποια αρετή ζητάς από μένα; Τούτο δε λέγω στην αρχιερωσύνη σου.
Ότι έχω δύο άροτρα και το μεν ένα εργάζομαι εγώ, το δε άλλο ο δούλος μου.
Από το προϊόν κρατούμε όσο αρκεί για να περάσουμε το χρόνο και το υπόλοιπο το δίνουμε στους πτωχούς. Έχω δε και τη σύζυγό μου και δούλη σουη οποία με υπηρετεί».
«Μην τη λες σύζυγό σου, είπε τότε ο Άγιος, αλλά να τη λες αδελφή σου, καθώς πράγματι είναι και πες μου και τις άλλες αρετές σου».
«Καμιά αρετή δεν έχω Δέσποτά μου, απάντησε ο Ιερέας και είμαι έρημος πάσης αγαθοεργίας».
«Σήκω και έλα μαζί μου» του ζήτησε τότε ξαφνικά ο Αϊ Βασίλης και τον οδήγησε στο κελί, όπου ήταν ο ασθενής λεπρός και του λεει:
«Άνοιξε αυτή την πόρτα».
«Μη μπεις Άγιε του Θεού, διότι ο τόπος είναι μολυσμένος» είπε ο Ιερέας.
«Και εγώ τέτοιο τόπο χρειάζομαι» απάντησε ο Άγιος και επειδή ο Πρεσβύτερος δε θέλησε να ανοίξει την πόρτα για να μη γίνει φανερή η αρετή του, δια μόνης της προσευχής του την άνοιξε ο Άγιος και αφού μπήκε μέσα είπε στον Αναστάσιο:
«Γιατί αποκρύπτεις από εμένα αυτό το θησαυρό»;
«Είναι οργίλος και οξύθυμος Δέσποτά μου και φοβήθηκα να σας τον παρουσιάσω μήπως σας πει λόγο κάποιο βλάσφημο».
«Καλά αγωνίσθηκες για αυτόν επί τόσους χρόνους, αλλά άφησε και εμένα αυτή τη νύχτα να τον υπηρετήσω»είπε ο Άγιος και κάθισε μαζί με τον λεπρό όλη τη νύχτα προσευχόμενος θερμά προς το Θεό. Και ω του θαύματος!
Το πρωί έβγαλε αυτόν από το κελί τελείως θεραπευμένο, χωρίς να έχει ούτε το ελάχιστο σημάδι της λέπρας!!!

Πηγή: http://www.agiameteora.net/

Άγιοι Αθανάσιος ο Μέγας και Κύριλλος Πατριάρχες Αλεξανδρείας (18 Ιανουαρίου)

Ο Μέγας Αθανάσιος γεννήθηκε το 295 μ.Χ. από φτωχούς αλλά ενάρετους γονείς, γεγονός που του στέρησε τη δυνατότητα για ανώτερες σπουδές. Όμως ο πανάγαθος Θεός τον προίκισε με πλούσια πνευματικά προσόντα. Λαμβάνει τη στοιχειώδη εκπαίδευση και στη συνέχεια μελετά μόνος του για να φθάσει σε υψηλότατα επίπεδα γνώσης και σοφίας.

Από πολύ νέος έδειξε την κλίση του προς την Εκκλησία. 25 ετών χειροτονείται διάκονος από τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο, τον οποίο ακολουθεί στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ., στη Νίκαια της Βιθυνίας. Αναδεικνύεται πρωτεργάτης στην καταδίκη της αιρετικής διδασκαλίας του Αρείου.

Το 328 μ.Χ. και σε ηλικία 33 ετών εκλέγεται πανηγυρικά πατριάρχης Αλεξανδρείας. Από τη θέση αυτή αντιμετωπίζει ένα φοβερό πόλεμο εκ μέρους των αιρετικών οπαδών του Αρείου. Όμως ο άγιος, χάρη στην μεγάλη πνευματικότητά του και τη ζέουσα πίστη στο Θεό, κατορθώνει να βγει νικητής απ’ όλες αυτές τις δοκιμασίες ακόμη και από τις πέντε εξορίες που του επιβλήθηκαν, καθώς ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Β΄ ήταν οπαδός του Αρειανισμού. Εκοιμήθη εν ειρήνη το 373 μ.Χ.

Ο Άγιος Κύριλλος έζησε επί βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού και γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 370 μ.Χ. από εύπορους γονείς της ελληνικής κοινωνίας της πόλεως. Ανεψιός του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Θεοφίλου ο Κύριλλος, έλαβε μεγάλη θεολογική μόρφωση, ώστε έγινε κατόπιν διάδοχος του θείου του, στον αρχιεπισκοπικό θρόνο Αλεξανδρείας.

Όταν έγινε η Γ' Οικουμενική Σύνοδος το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, ο Κύριλλος υπήρξε πρόεδρος αυτής και συνετέλεσε να γκρεμιστούν οι κακοδοξίες του δυσεβούς Νεστορίου, για το πρόσωπο της υπεραγιάς Δεσποίνης ημών Θεοτόκου.

Με πολλά πνευματικά κατορθώματα στο ενεργητικό του, ο Κύριλλος παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο την 27η Ιουνίου του 444 μ.Χ., αφού πατριάρχευσε για 32 περίπου χρόνια. Δικαίως ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης τον προσονόμασε «σφραγίδα των Πατέρων».

Η Εκκλησία θέλησε να αδελφώσει την μνήμη των δύο Μεγάλων Πατέρων αυτής και Αρχιεπισκόπων Αλεξανδρείας, του Μεγάλου Αθανασίου, πρωταγωνιστή κατά του Αρειανισμού, και του Αγίου Κυρίλλου, πρωταγωνιστή κατά του Νεστοριανισμού και όρισε το συνεορτασμό τους στις 18 Ιανουαρίου.

Η Σύναξη των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.

Να σημειώσουμε τέλος, ότι ο Άγιος Κύριλλος, εορτάζεται και στις 9 Ιουνίου.

Κάλεσμα Αγάπης!

ΑΎΡΙΟ ΤΕΤΆΡΤΗ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ ΜΕΓΆΛΗ ΗΜΈΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΌΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ ΕΟΡΤΆΖΟΥΝ ΔΎΟ ΆΓΙΟΙ ΦΛΟΓΕΡΟΙ

ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΎΜΕ ΤΟ ΑΠΌΓΕΥΜΑ ΚΑΙ ΏΡΑ 4.30ΜΜ ΣΤΗΝ ΚΑΘΙΕΡΩΜΈΝΗ ΠΛΈΟΝ ΙΕΡΆ ΠΑΡΆΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΉΝ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΕΠΙΣΚΌΠΟΥ ΛΆΜΨΑΚΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΌΥ ΌΠΟΥ ΦΥΛΆΣΣΕΤΑΙ ΜΕΓΆΛΟ ΤΕΜΆΧΙΟΝ ΙΕΡΟΎ ΛΕΙΨΆΝΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΌ ΝΑΌ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΉΣ ΑΛΣΟΥΣ ΝΈΑΣ ΦΙΛΑΔΈΛΦΕΙΑΣ ΚΑΤΌΠΙΝ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ ΒΡΑΔΥΝΗ ΑΠΌ ΏΡΑ 6.00ΜΜ ΈΩΣ 8ΜΜ ΠΡΟΣ ΤΙΜΉΝ ΤΩΝ ΔΎΟ ΦΛΟΓΕΡΩΝ ΑΓΊΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΊΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΑΛΕΞΆΝΔΡΕΙΑΣ

ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΎΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΩΣ ΆΝΩ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΏΣΕΙΣ ΕΠΊΣΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΆ ΑΎΡΙΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΈΡΙ 12 ΘΑ ΜΟΙΡΆΣΟΥΜΕ ΤΡΌΦΙΜΑ ΣΕ 24 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΌΣΟΙ ΕΠΙΘΥΜΕΊΤΕ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΝΑ ΈΡΘΕΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΑΠΌ ΚΟΝΤΆ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΑ ΑΓΆΠΗΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΊΤΑΙ ΑΠΌ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΆΚΙ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΉΣ ΑΛΣΟΥΣ ΝΈΑΣ ΦΙΛΑΔΈΛΦΕΙΑΣ

ΜΕΤΆ ΤΙΜΉΣ ΠΑΤΉΡ ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας (17 Ιανουαρίου)

Ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε το 251 μ.Χ. στην Άνω Αίγυπτο από πλούσιους και ενάρετους γονείς, τους οποίους έχασε σε νεαρή ηλικία. Συγκεντρώνει όμως την προσοχή του στην μυστική θεωρία των μοναχών της ερήμου και στην φροντίδα της μικρής αδελφής του. Γρήγορα αποφασίζει να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και αναχωρεί για την έρημο, αφού πρώτα τακτοποίησε την μικρότερη αδελφή του και μοίρασε την μεγάλη πατρική περιουσία στους φτωχούς της περιοχής του.

Στην έρημο παίδευσε την ψυχή του και τιθάσευσε τα πάθη του φθάνοντας στα ανώτατα όρια της άσκησης ώστε η ψυχή του αγίου μπορούσε να εξέρχεται του σώματός του ενώ βρισκόταν ακόμη εν ζωή. Γίνεται το πρότυπο των ασκητών. Πολλοί εξ αυτών έφθαναν στην έρημο για να τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Παρέδωσε την μακάρια ψυχή του στον μισθαποδότη Θεό σε ηλικία 105 ετών.

Αν και, όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, μία από τις τελευταίες επιθυμίες του Οσίου Αντωνίου ήταν να μείνει κρυφός ο τόπος της ταφής του, οι μοναχοί που μόναζαν κοντά του έλεγαν ότι κατείχαν το ιερό λείψανό του, το οποίο επί Ιουστινιανού (561 μ.Χ.), κατατέθηκε στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια και από εκεί αργότερα, το 635 μ.Χ., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.



Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Η Αγιοκατάταξη του Οσίου Παισίου του Αγιορείτου 13 Ιανουαρίου 2015

13 Ιανουαρίου 2015 Η Αγιοκατάταξη του Οσίου Παισίου του Αγιορείτου


"Χαίροις των οσίων η καλλονή και των ασκουμένων οδηγός και υπογραμμός. Χαίροις μοναχών το στέφος και η δόξα, Παϊσιε τρισμάκαρ, Άθωνος καύχημα".



π. Τιμόθεου Ηλιάκη

Αγία Μάρτυς Τατιανή (12 Ιανουαρίου)

Η Αγία Μάρτυς Τατιανή καταγόταν από τη Ρώμη και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου του Σεβήρου (222 - 235 μ.Χ.). Ο πατέρας της είχε διατελέσει ύπατος.

Η Αγία Τατιανή είχε το εκκλησιαστικό αξίωμα της διακόνισσας και στην υμνολογία παρίσταται ως μαθήτρια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η επισημότητα της καταγωγής της και ο ένθεος ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, έδωσαν στην Τατιανή περιφανή θέση μεταξύ των Χριστιανών. Και οι Εθνικοί όμως είχαν ακούσει περί αυτής και δεν μπορούσαν να δεχθούν το γεγονός ότι μια τέτοια γυναίκα καταφρονούσε τις κοσμικές βλέψεις και περιφρονούσε τα είδωλα, για να υπηρετεί με τόση αυταπάρνηση τους Χριστιανούς και να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Κυρίου.

Όταν, επί Σεβήρου, διατάχθηκε δίωξη των Χριστιανών, η Τατιανή συνελήφθη και επειδή διεκήρυττε την πίστη της στον Χριστό, την οδήγησαν μπροστά στο βασιλέα και μαζί με αυτόν εισήλθε σε ένα ειδωλολατρικό ναό. Εκεί όμως η Αγία, με μια θερμή προσευχή στο Χριστό, συντάραξε τα ξόανα (τα ξύλινα αγάλματα) των θεοτήτων της ειδωλολατρίας και τα γκρέμισε στο δάπεδο. Για τον λόγο αυτό την υπέβαλαν σε βασανιστήρια. Την κτύπησαν και με σιδερένια νύχια της ξέσκισαν τα βλέφαρα. Έπειτα την κρέμασαν και της ξύρισαν το κεφάλι. Ακολούθως την έριξαν πάνω σε φωτιά, αλλά δεν έπαθε τίποτα. Κατόπιν την έριξαν σε πεινασμένα άγρια θηρία, αλλά αυτά δεν τόλμησαν να την βλάψουν. Ύστερα από όλα αυτά, οι ειδωλολάτρες, έκοψαν την Τίμια κεφαλή και κατ’ αυτόν τον τρόπο η Αγία εισήλθε με το στέφανο της δόξας στη χαρά του Κυρίου της.

Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Όσιος Θεοδόσιος ο κοινοβιάρχης (11 Ιανουαρίου)

Ο Άγιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στο χωριό Μωγαρισσού της Καππαδοκίας από πολύ πιστούς και ενάρετους γονείς, τον Προαιρέσιο και την Ευλογία. Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα του Μεγάλου (457 - 474 μ.Χ.) και έφτασε έως και τους χρόνους του αυτοκράτορα Αναστασίου του Δικόρου (491 - 518 μ.Χ.). Αρνήθηκε την έγγαμη ζωή και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός. Από πολύ νωρίς διακρίθηκε για την εγκράτεια και την ηθική του τελειότητα. Αφού ασκήτεψε κοντά σε μεγάλους ασκητές όπως ο Συμεών ο Στυλίτης και ο ησυχαστής Λογγίνος αποσύρθηκε σε απομακρυσμένο ησυχαστήριο όπου δίδασκε το λόγο του Θεού στους περαστικούς διαβάτες. Η φήμη του για την αγία ζωή του έγινε γρήγορα γνωστή στα πέρατα της αυτοκρατορίας και έφερε στο ησυχαστήριό του δεκάδες αδελφούς αναγκάζοντας τον Θεοδόσιο να ιδρύσει ένα ευρύχωρο μοναστήρι όπου εφάρμοσε πιστά τα πρότυπα του ασκητικού βίου. Έκανε πολλά θαύματα και, αφού δίδαξε τις αρετές της ασκητικής ζωής στους εκατοντάδες μαθητές του, εκοιμήθη σε βαθύ γήρας το 529 μ.Χ. Η είδηση της κοιμήσεώς του διαδόθηκε σαν αστραπή. Και έτρεξαν πολλοί, λαϊκοί, κληρικοί και μοναχοί, ακόμη και Επίσκοποι, για να ασπαστούν το ιερό λείψανο του Αγίου ανδρός, που στάθηκε για όλους φιλόστοργος πατέρας και προστατευτικός αδελφός. Και αυτός ακόμη ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων προσήλθε να ασπασθεί και να παραστεί στην εξόδιο Ακολουθία, μεγάλη δε υπήρξε η συγκίνησή του, όταν βρέθηκε ενώπιον του ιερού σκηνώματος του Οσίου. Η σύναξή του ετελείτο στο σεπτό Αποστολείο του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, που ήταν κοντά στην Αγία Σοφία. Μερικά από τα θαύματα του Αγίου είναι τα εξής: Ο Άγιος είχε κατασκευάσει έναν τάφο για τον εαυτό του, ώστε βλέποντάς τον να θυμάται το θάνατο. Τον τάφο αυτόν εγκαινίασε με τον θάνατό του ένας Άγιος ασκητής, ονόματι Βασίλειος. Τον ασκητή λοιπόν αυτόν, ενώ είχε πεθάνει, μόνο ο Θεοδόσιος και ένας άλλος μοναχός τον έβλεπαν να στέκεται ανάμεσα στους άλλους μοναχούς και να συμψάλλει. Στους υπόλοιπους μοναχούς ο Βασίλειος ήταν αθέατος. Ένα άλλο θαύμα του Αγίου, είναι το ότι σε έναν τόπο στον οποίο πρόκειται να ιδρύσει μοναστήρι, άναψε σβησμένα κάρβουνα, χωρίς να έχει φωτιά. Επίσης, ο Άγιος προείπε και την καταστροφή που θα γινόταν στην Αντιόχεια από μεγάλο σεισμό.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλάγιος α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἀρεταὶς θεοσδότοις ἐκλάμψας ὅσιε, Μοναστικῆς πολιτείας ὤφθης λαμπρὸς χαρακτήρ, καὶ φωστὴρ θεοειδὴς Πάτερ καὶ ἔξαρχος, Θεοδόσιε σοφέ, τῶν Ἀγγέλων μιμητά, θεράπων ὁ τῆς Τριάδος ἣν ἐκδυσώπει ἀπαύστως,ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’. Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τό ἄγονον ἐγεώργησας· καί τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατόν τούς πόνους ἐκαρποφόρησας· καί γέγονας φωστήρ τῇ οἰκουμένῃ, λάμπων τοῖς θαύμασιν. Θεοδόσιε Πατήρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ’ - Τῇ ὑπερμάχῳ Πεφυτευμένος ἐν αὐλαῖς ταῖς τοῦ Κυρίου σου, τάς σάς ὁσίας ἀρετάς τερπνῶς ἐξήνθησας, καί ἐπλήθυνας τά τέκνα σου ἐν ἐρήμῳ, τῶν δακρύων σου τοῖς ὄμβροις ἀρδευόμενα, ἀγελάρχα τῶν Θεοῦ θείων ἐπαύλεων· ὅθεν κράζομεν· Χαίροις Πάτερ Θεοδόσιε. Κάθισμα Ἦχος πλ. δ'. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον. Ἐγκρατείᾳ καὶ πόνοις καὶ προσευχαῖς, τὴν ψυχήν σου κοσμήσας θεοπρεπῶς, γέγονας συμμέτοχος, τῶν Ὁσίων Ἀοίδιμε· καὶ τῶν θαυμάτων ὄντως, χαρίσματα ἔλαβες, τοῦ ἰᾶσθαι τάς νόσους, τῶν πίστει τιμώντων σε· ὅθεν καὶ Δαιμόνων, ἀπελαύνων τὰ πλήθη, παρέχεις ἰάματα, τοῖς ἀνθρώποις τῇ χάριτι, θεοφόρε Θεοδόσιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου. Ὁ Οἶκος Ἄνθρωπος μὲν τῇ φύσει ἐχρημάτισας Πάτερ, ἀλλ' ὤφθης συμπολίτης Ἀγγέλων· ὡς γὰρ ἄσαρκον ἐπὶ τῆς γῆς βιοτεύσας σοφέ, τῆς σαρκὸς ἅπασαν τὴν πρόνοιαν ἀπέρριψας· διὸ καὶ παρ᾿ ἡμῶν ἀκούεις· Χαίροις, πατρὸς εὐλαβοῦς ὁ γόνος, χαίροις, Μητρὸς εὐσεβοῦς ὁ κλάδος. Χαίροις, τῆς ἐρήμου πολιστὴς παγκόσμιος· χαίροις οἰκουμένης φωστὴρ ὁ πολύφωτος. Χαίροις, ὅτι ἐκ νεότητος ἠκολούθησας Χριστῷ, χαίροις ὅτι κατεμάρανας τῆς σαρκὸς τάς ἡδονάς. Χαίροις, τῶν Μοναζόντων πρόξενος σωτηρίας, χαίροις, τῶν ῥαθυμούντων τρόπος παρηγορίας. Χαίροις, πολλοὺς ἐκ πλάνης ῥυσάμενος, χαίροις, κρουνοὺς θαυμάτων δωρούμενος. Χαίροις, πτωχῶν τὴν φροντίδα ποιήσας, χαίροις, ἡμῶν ὁ προστάτης καὶ ῥύστης· Χαίροις, Πάτερ Θεοδόσιε. Μεγαλυνάριον Δόσιν θεοδώρητον εἰληφώς, δόσεσιν ὁσίαις, τὰς χορείας τῶν Μοναστῶν, ἱερῶς ῥυθμίσας, δοτοὺς Θεῷ προσῆξας, τοὺς σοὶ ἐφαπομένους, ὦ Θεοδόσιε.

                    Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Πατήρ Φιλοθεος Φάρος. Η άλλη φωνή!

«Ο Χριστός ήταν σαφής όταν είπε πως δεν ήρθε να κρίνει αλλά να σώσει τον κόσμο. Μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε. Αντιθέτως, καταδικάζει ξεκάθαρα συγκεκριμένες συμπεριφορές όπως την υποκρισία. Μιλώντας στους Φαρισαίους, οι οποίοι έκαναν όσα κάνουμε εμείς οι κληρικοί σήμερα, στηλίτευσε το ενδιαφέρον τους για τα περίτεχνα κοσμήματα, τα περίλαμπρα άμφια, την επιδίωξή τους να κάθονται στις πρώτες θέσεις των δείπνων αλλά και την εκμετάλλευση φτωχών ανθρώπων.
Ο Χριστός συνεχώς καταδικάζει την υποδούλωση στα υλικά αγαθά, τη χλιδή και την πολυτέλεια. Ολα αυτά αφορούν εμάς τους παπάδες. Ζούμε ζωή πριγκιπική, μετακινούμεθα με τις κράισλερ και τις μερσεντές, μας υπηρετεί ένα σωρό κόσμος, φορτωνόμαστε όλα αυτά τα χρυσά και έχουμε και την απόλυτη εξουσία στην ψυχή των ανθρώπων.
Είναι ανατριχιαστικά πράγματα αν σκεφτείτε ότι γίνονται στο όνομα του Χριστού που περπατούσε ξυπόλητος και δεν είχε πού την κεφαλήν κλίναι. Ε, λοιπόν, είμαστε ανακόλουθοι με όσα δίδαξε ο Χριστός. Και επομένως το λιγότερο που θα περίμενε κάποιος από εμάς είναι να μην πετάμε πέτρες στους άλλους.
Οι δικές μας αμαρτίες είναι εκείνες που κυρίως καταδίκασε ο Ιησούς Χριστός. Πώς να το κάνουμε· δεν μίλησε για τις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά είπε ξεκάθαρα πως δεν γίνεται να υπηρετεί κάποιος δύο Κυρίους, τον Θεό και τον Μαμωνά. Είπε επίσης πως όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα».

Πατέρας Φιλόθεος Φάρος

Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης (10 Ιανουαρίου)

Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου το 332 μ.Χ. και ήταν αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου. Παίρνει την ίδια μόρφωση με τον μεγάλο του αδελφό, ξεχωρίζει δε κι αυτός για την ευφυΐα του, την επιμέλεια του και την φιλοσοφικότατη ιδιοφυΐα του και είχε χειροτονηθεί αναγνώστης. Ο Γρηγόριος νυμφεύεται τη Θεοσέβεια, (πραγματικά αγία γυναίκα), που γρήγορα την αρπάζει ο θάνατος. Ισχυρός χαρακτήρας καθώς ήταν, δεν απελπίζεται, και στα σαράντα του χρόνια γίνεται επίσκοπος Νύσσης (σήμερα Νεμσεχίρ), μιας κωμοπόλεως της Καπαδοκίας. Οι Αρειανοί, όμως, του έφεραν μεγάλες ενοχλήσεις. Αντιλαμβανόμενοι, ότι στο πρόσωπό του η αίρεσή τους θα είχε σπουδαιότατο πολέμιο, σχεδίασαν να τον εξοντώσουν. Τον κατηγόρησαν λοιπόν, ότι εξελέγη Επίσκοπος αντικανονικά και σφετερίσθηκε χρήματα της Εκκλησίας. Τις κατηγορίες υπέβαλε κάποιος με το όνομα Φιλόχαρης, όργανο των Αρειανών, προς τον διοικητή του Πόντου Δημοσθένη, προς τον οποίο ο Μέγας Βασίλειος έγραψε και επιστολή. Για την κατηγορία της καταχρήσεως παρακάλεσε να γίνει ο έλεγχος για να δειχθεί η συκοφαντία, για την αντικανονική χειροτονία λέγει ότι η ευθύνη είναι δική του, διότι αυτός χειροτόνησε και ότι, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι σωστό να δικάσει επί της υποθέσεως αυτής σύνοδος Επισκόπων, των οποίων η εκκλησιαστική θέση δεν ήταν σε κανονική τάξη. Η επίκληση του Βασιλείου απέβη άκαρπη. Ο αυτοκράτορας Ουάλης ήθελε να αποφευχθεί το θέμα. Το 376 μ.Χ. ο Γρηγόριος καθαιρείται ερήμην από σύνοδο Αρειανών Επισκόπων του Πόντου και της Γαλατίας. Και ο Γρηγόριος, καταδιωκόμενος, αναγκαζόταν να πλανάται και να κρύβεται. Η περιπέτεια έληξε τον Αύγουστο του έτους 378 μ.Χ., όταν απέθανε ο Ουάλης. Ο Γρηγόριος επανήλθε στη Νύσσα, όπου του επιφυλάχθηκε θριαμβευτική υποδοχή. Κατά το φθινόπωρο του 379 μ.Χ. έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Αντιόχειας, η οποία συνήλθε ιδίως για την αίρεση του Απολλιναρίου. Ο Απολλινάριος, ερμηνεύοντας κατά γράμμα χωρίο της Αγίας Γραφής (κατά Ιωάννη α' 14), υποστήριζε ότι ο Θεός Λόγος έγινε σάρκα, όχι σάρκα και ψυχή. Αρνήθηκε τον ανθρώπινο νου, την ανθρώπινη ψυχή και θέληση του Ιησού Χριστού ως στοιχεία διασπαστικά της ενότητός Του και αντίθετα προς την τελειότητά Του και αντικατέστησε τα στοιχεία αυτά με τη θεία επενέργεια. Δίδασκε, δηλαδή, στην ουσία, ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι τέλειος Θεός ούτε τέλειος άνθρωπος. Πολλοί νόμιζαν ότι ο Απολλινάριος δέχθηκε την επίδραση της πλατωνικής και νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, αλλά το πιθανότερο είναι, καθώς πιστεύει ο Γρηγόριος Νύσσης, ότι αφετηρία στη χριστολογική του διδασκαλία είναι χωρίο επιστολής του Αποστόλου Παύλου (προς Θεσσαλονικείς Α', ε' 23). Στη Σύνοδο ο Άγιος ανασκεύασε τις κακόδοξες θεωρίες του Απολλιναρίου. Επίσης, η Σύνοδος του ανέθεσε αποστολή για την Εκκλησία της Βαβυλωνίας και με την ευκαιρία αυτή επισκέφθηκε και τους Αγίους Τόπους. Ο Θεός τον αξιώνει επίσης, να γίνει το κυριότερο όργανο Του στη Β' Οικουμενική σύνοδο, το 381 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, και κατατροπώνει στην κυριολεξία τους πνευματομάχους του Μακεδονίου, με «... τη μάχαιρα που δίνει το Πνεύμα και η οποία είναι ο λόγος του Θεού» (Προς Έφεσίους στ' 17). Στις συζητήσεις εκείνες, ο Γρηγόριος ο Νύσσης τόσο πολύ είχε διακριθεί, ώστε ονομάστηκε «Πατήρ Πατέρων και Νυσσαέων Φωστήρ». Ο δε Μέγας Θεοδόσιος τον ονόμασε στύλο της Ορθοδοξίας. Πέθανε ειρηνικά, αφού άφησε πολύ αξιόλογα έργα: ερμηνευτικά, δογματικά, κατηχητικά, λόγους ηθικούς, εορταστικούς, εγκωμιαστικούς, επιταφίους και έναν επιμνημόσυνο στον αδελφό του Μέγα Βασίλειο.

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Θεῖον γρήγορσιν, ἐνδεδειγμένος, στόμα σύντονον, τῆς εὐσέβειας, ἀνεδείχθης Ἱεράρχα Γρηγόριε τὴ γὰρ σοφία τῶν θείων δογμάτων σου, τῆς Ἐκκλησίας εὐφραίνεις τὸ πλήρωμα. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος. Κοντάκιον Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις. Τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς, γρηγορῶν Ἱεράρχα, ὡς γρήγορος Ποιμήν, ἀνεδείχθης τῷ κόσμῳ, καὶ ράβδω τῆς σοφίας σου, παμμακάριστε Ὅσιε, πάντας ἤλασας, τοὺς κακοδόξους ὡς λύκους, ἀδιάφθορον, διατηρήσας τὴν ποίμνην, Γρηγόριε πάνσοφε. Ἕτερον Κοντάκιον Ἦχος α’. Χορός Ἄγγελικός Τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἔνθεος Ἱεράρχης, καί τῆς σοφίας σεβάσμιος μυστολέκτης, Νύσσης ὁ γρήγορος νοῦς Γρηγόριος, ὁ σὺν Ἀγγέλοις χορεύων, καί ἐντρυφών τῷ θείῳ φωτί, πρεσβεύει ἀπαύστως ὑπέρ πάντων ἡμῶν. Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

"Αδέρφια μην φοβάστε...." (π. Χρήστος)

ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΠΑΓΩΜΈΝΗ ΕΛΛΆΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΌΜΩΣ ΆΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΖΈΣΤΗ ΚΑΡΔΙΆ!

ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΗΝ ΦΟΒΆΣΤΕ Η ΕΛΛΆΔΑ ΌΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΆΝΟΥΝ ΠΆΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΆ ΑΠΌ ΌΛΟΥΣ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑΤΊ ΈΧΕΙ ΙΔΑΝΙΚΆ!

ΓΙΑΤΊ ΈΧΕΙ ΘΕΌ ΓΙΑΤΊ ΈΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΚΑΙ ΓΙΑΤΊ ΈΧΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΕ ΨΥΧΉ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΆ ΖΈΣΤΗ !


Η ΠΑΝΑΓΊΑ ΚΟΝΤΆ ΜΑΣ!!!

π. Χρήστος Δημητρόπουλος

Άγιος Πολύευκτος (9η Ιανουαρίου)

Ὁ Πολύευκτος, οὗ πάθος τομὴ Λόγε, Πολλῆς δι᾽ εὐχῆς, εἶχε σοῦ παθεῖν χάριν. Ἀμφ' ἐνάτην Πολύευκτε τομὴ μέγα δῶκέ σου εὖχος.

Βιογραφία Ο Άγιος Πολύευκτος έζησε κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.) και Ουαλεριανού (251 - 259 μ.Χ.) και ήταν στρατιωτικός. Υπήρξε ο πρώτος που μαρτύρησε για τον Χριστό στη Μελιτηνή της Αρμενίας, όπου εκτελούσε τα στρατιωτικά του καθήκοντα. Όταν μεταξύ των ετών 253 - 256 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ουλεριανός διέταξε σκληρό διωγμό κατά των Χριστιανών, ο Πολύευκτος δεν διστάζει να ομολογήσει την πίστη του στο στράτευμα. Όταν το πληροφορήθηκε ο αυτοκράτορας τον κάλεσε σε απολογία. Στον πεθερό του, που τον συμβουλεύει να πειθαρχήσει στην αυτοκρατορική προσταγή, ο Πολύευκτος του υπενθυμίζει ότι οφείλουμε να πειθαρχούμε στο Θεό παρά στους ανθρώπους. Δεν λυγίζει ακόμη και στις ικεσίες και τα δάκρυα της νεαρής συζύγου του, Παυλίνας. Παραμένει σταθερός στην πίστη του και αποκεφαλίζεται κερδίζοντας το στέφανο του μαρτυρίου. Η Σύναξη του Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου ετελείτο στο σεπτό ναό που ανήγειραν οι πιστοί στον τόπο του μαρτυρίου του, που έκειτο κοντά στην περιοχή του Φιλαδελφίου και του Ταύρου Κωνσταντινουπόλεως.

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Μυηθεῖς οὐρανόθεν εὐσέβειας τὴν ἔλλαμψιν, ὤφθης στρατιώτης γενναῖος, τοῦ Σωτῆρος Πολύευκτε καὶ ξίφει ἐκτμηθεῖς τὴν κεφαλήν, Μαρτύρων ἠριθμήθης τοὶς χοροίς, μεθ' ὧν πρέσβευε θεόφρον διὰ παντός, ὑπὲρ τῶν ἐκβοώντων σοῖ, δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δωρουμένῳ διά σοῦ, πάσι τὰ κρείττονα. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε Ὁ Μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν ἔθραυσε καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον Τοῦ Σωτῆρος κλίναντος ἐν Ἰορδάνῃ, κεφαλήν ἐθλάσθησαν, αἱ τῶν δρακόντων κεφαλαί, τοῦ Πολυεύκτου ἡ κάρα δέ, ἀποτμηθεῖσα τόν δόλιον ᾔσχυνε. Κάθισμα Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ τοῦ πάντων Θεοῦ, ἐν τῇ χάριτι τούτου ἐνδυναμούμενος, ὅλον μετέθηκας σαυτόν, ἐν τῇ ἀγάπῃ αὐτοῦ, διὰ Νεάρχου τοῦ πιστοῦ, συστρατιώτου σου σοφέ· διὸ νομίμως ἀθλήσας, ἀξίως ἐστεφανώθης, παρὰ Κυρίου Μάρτυς Πολύευκτε. Ὁ Οἶκος Ἐν Ἰορδάνῃ ποταμῷ, ὁ Κτίστης τῶν ἁπάντων, τὴν κάραν ὑποκλίνας, τὸ Βάπτισμα λαμβάνει· καὶ τῶν δρακόντων κεφαλὰς ἀοράτως συνθλάσας, ῥώμην παρέσχε τοῖς βροτοῖς κατὰ τοῦ μεγαλόφρονος, τοῦ πρὶν ἐν Παραδείσῳ πτερνίσαντος τὸν Ἀδάμ, ἐν βρώσει τῇ τοῦ ξύλου, καὶ θανάτῳ ὑποβαλόντος αὐτὸν παρ᾽ ἐλπίδα. Διὸ ὁ ἀθλητὴς νῦν Πολύευκτος, κολακείαις γυναικὸς μὴ ὑποκύψας, ἤθλησε στερρῶς, προτείνας τὴν κάραν, ἥνπερ ἀποτμηθεῖσα, τὸν δόλιον ᾔσχυνε. Μεγαλυνάριον Πολύευκτον χάριν ἐπιποθῶν, πολύευκτον πίστιν, προσελάβου ὡς νουνεχής· ὅθεν πολυεύκτου, τρυφῆς κατηξιώθης, Πολύευκτε τρισμάκαρ, ἀθλήσας ἄριστα. Πηγή: Ορθόδοξος Συναξαριστής

Ο Άγιος Πορφύριος και οι κοπέλες της οδού Μαιζώνος.

Την ημέρα των Θεοφανείων οι ιερείς πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και ραντίζουν με Αγιασμό.

Ο Άγιος Πορφύριος διηγούνταν σε πιστούς μία μοναδική εμπειρία, καθώς επισκέφθηκε έναν οίκο ανοχής.

Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν’ αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κ’ εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων , μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…»
Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μία σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα.
Ήταν μία σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία.
Αφού μου άνοιξε εγώ άρχιζα κατά τη συνήθεια μου το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…». Με σταματάει απότομα.
Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ’ τα δωμάτια. «Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής», είπα μέσα μου.
Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ’ εμποδίσει.
– Να φύγεις , μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις , σε παρακαλώ.
Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω:
– Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ηλθα εδώ ν’ αγιάσω.
– Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές…

– Μα δεν ξέρουμε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές η εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες η εσύ, μπορεί να έλεγα : «Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου»

Εκείνη την στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν:

– Ασε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε…», διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ’ αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα:

– Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μας αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και «βρέχει επί δικαίους και αδίκους». (Ματθ. 5,45) Όλοι τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσουμε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσομε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάζανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη.

– Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ’ αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά!

– Χρόνια πολλά, είπαν κ’ εκείνες κι έφυγα…

Πηγή: vimaorthodoxias.gr

Αγίου Παρθενίου, ευχή αναγινωσκόμενη εις πάσαν ασθενείαν, γοητείαν & μαγείαν.

Άγιος Παρθένιος

Τού Κυρίου δεηθώμεν

Θεοφόρε Ιεράρχα του Χριστού, Άγιε Παρθένιε, ο της Λαμψάκου πανθαύμαστος ποιμήν και πάσης της Εκκλησίας λύχνος φαεινότατος˙ ο Αποστολικοίς χαρίσμασι θαυμαστωθείς, και πλείστους ευεργετήσας διά της εν σοι του Παρακλήτου χάριτος και δυνάμεως˙ ο νοσούντας θεραπεύσας, και παραλύτους συσφίγξας, και πάντων των αιτούντων τας αιτήσεις πληρώσας, πρόσδεξαι δεόμεθα, συμπαθέστατε Πάτερ, την παρούσαν ημών δέησιν, και πλήρωσον χαράς και ευφροσύνης τας καρδίας ημών.Ίασαι τον πάσχοντα δούλον σου (όνομα ασθενούς – ασθενών) τον προσελθόντα μετά πίστεως τη χάριτί σου.

Κατάργησον και ανενέργητον ποίησον της αντικειμένης του σκότους δυνάμεως την κατ’ αυτού ολέθριον ενέργειαν. Ανόρθωσον αυτόν από κλίνης οδυνηράς επελθούσης ασθενείας και συνοχής, πάσης μαγείας και γοητείας, και τερατείας, και βασκανίας, και πάσης άλλης κακοτρόπου επιβουλής και μανίας διαλύων τας συστροφάς και καταργών τας επινοίας και επηρείας και μηχανίας, τη αοράτω επισκιάσει της οξείας βοηθείας σου, Πάτερ.

Συ των ακαθάρτων πνευμάτων την ισχύν κατήσχυνας˙ συ το χαλεπώτατον πάθος του καρκίνου εθεράπευσας˙ συ εν σημείοις τε και τέρασι και ποικίλαις δυνάμεσι παρά Θεού εδοξάσθης, δεδοξασμένε και θαυματουργέ Πάτερ˙ συ και νυν επάκουσον της δεήσεως ημών και δος τω πάσχοντι και νοσούντι ικέτη σου την κατ’ άμφω υγείαν, ειρήνην ουρανόθεν και βίον σεμνόν, πορευομένω εν ταίς τρίβοις του Θείου θελήματος, πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού˙ ίνα διά σού τυχών του Θείου ελέους, δοξάζη το πανάγιον όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της μιάς Θεότητος και βασιλείας εις τους αιώνας.

Αμήν.

Πηγή : http://www.greekpress.

Κρυφό σχολειό! Όχι το προεπαναστατικό. Το νέο! ("Στρουθίον μονάζον επί δώματος")

Άλλη μια Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία έχει τελειώσει και βρισκόμαστε μαζεμένοι όπως κάθε Κυριακή στο μικρό αλλά ζεστό και φιλόξενο Αρχονταρίκι του μικρού Ναού μας. Μετά τις πρώτες γουλιές καφέ και τα φιλικά πειράγματα ξεκινάει αναπάντεχα μια ακόμα πνευματική συζήτηση ανάμεσα μας με οδηγό τον φωτισμένο πνευματικό πατέρα τον ταπεινό όσο και δυναμικό σε ζητήματα πίστης πατέρα Χρήστο. Συζήτηση που κατευθύνει και ξεκινάει για άλλη μια φορά ο ίδιος  με την ίδια πάντα απλότητα διάκριση και μαεστρία.

Όλοι τον γνωρίζουμε καλά πλέον, κάποιοι έχουν την τύχη να τον έχουν στη ζωή τους από μικρά παιδιά και δεν είναι λίγοι εκείνοι που έρχονται κοντά του κάθε Κυριακή από τα πιο μακρινά μέρη της Αθήνας. Όλοι τον γνωρίζουμε καλά, αλλά κάθε φορά που μιλάει είναι σαν να τον γνωρίζουμε πάλι από την αρχή. Με υποδειγματική απλότητα και διάκριση αγγίζει τα πιο καυτά ζητήματα σχετικά με την ορθόδοξη πίστη και την δογματολογία. Οι γνώσεις του σε ιστορικά θέματα σε αφήνει άφωνο, ο καταιγισμός πληροφοριών και στοιχείων σε κάνει να θέλεις λίγο χρόνο παραπάνω με τον εαυτό σου για να μπορέσεις να διαχειριστείς τις νέες πολύτιμες πληροφορίες.

Οι ώρες περνούν και εσύ νομίζεις ότι έχουν περάσει μερικά λεπτά. Παίρνεις απαντήσεις σε ερωτήματα που ποτέ δεν είχες τολμήσει να θέσεις σε ιερωμένο και την ίδια στιγμή σου δημιουργούνται νέα ερωτήματα που στριμώχνονται στην άκρη του μυαλού σου και θέλουν να βγουν στον αέρα.

Σε έναν σύγχρονο στεγνό κόσμο που κάθε τι γύρω σου είναι μια ακόμα πληγή. Σε μια κοινωνία που υποσιτίζεται υλικά και πνευματικά τούτες οι ώρες που περνάμε τις Κυριακές κοντά σ’ αυτόν τον άνθρωπο του Θεού φαντάζουν στα κουρασμένα μάτια μας η όαση στην ερημιά, το νερό που θα ξεδιψάσει την άνυδρη γη έπειτα από ξηρασία μηνών.

Στο μυαλό μου τούτες οι εντελώς απρογραμμάτιστες και αυθόρμητες συγκεντρώσεις, παίρνουν μορφή ιδανική και ιερή. Είναι μια άλλης μορφής νέο «ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» που το φως του Θείου Λόγου μετουσιώνεται και μας ζεσταίνει τις καρδιές, μας γεμίζει δύναμη πνευματική και γνώση ουσιαστικής εν Χριστώ ζωής.

Κάποια στιγμή όλα τα όμορφα πράγματα τελειώνουν και τώρα έχεις χαιρετίσει με βαριά καρδιά τους αδερφούς σου και τον πνευματικό σου και κατηφορίζεις τα πέτρινα σκαλοπάτια του μικρού παρεκκλησίου. Μέσα σου όμως γνωρίζεις πως η στιγμές που έζησες πριν λίγο είναι πολύ σημαντικές  και  η χαρά σε πλημμυρίζει και μια εσωτερική γλυκιά δύναμη κάνει τα βήματά σου στέρεα και αποφασισμένα.

8-1-16 Συντάκτης κειμένου «Στρουθίον μονάζον επί δώματος»

"ΜΑΘΗΜΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗΣ"

ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΝΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ-ΜΑΘΗΜΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗΣ
(Από το χρονολογιο του π. Εμμανουήλ Χριστοφόρου Διακόνου του Ι.Ναού Αγίου Παύλου οδού Ψαρών ) "5 Ιανουαρίου στις 2:22 μ.μ. ·

Ξεκινώ από το Ναό για τα σπίτια το οποία έχουν δηλώσει ότι θέλουν να περάσω να αγιάσω.Πρώτη στάση το σπίτι του γέροντος Μητροπολίτου πρώην Νέας Ιωνίας Κωνσταντίνου. Ο Δεσπότη με περιμένει. Μόλις φτάνω προσπαθεί να σηκωθεί από την καρέκλα που κάθεται. ''Σεβασμιώτατε, καθίστε, μην ση...κώνεστε, δεν χρειάζεται'' του λέω. Εκείνος προσπαθεί ακομα να σηκωθεί και μου λέει ''Όχι παιδί μου, δεν επιτρέπετεται να κάθομαι και εσύ να ψέλνεις''.

Σκύβω και του φιλώ το χέρι ευλαβικά και αρχίζω να αγιάζω το σπίτι ψέλνοντας ''Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου...''. Ξαναφτάνω στο Δεσπότη.''Σεβασμιώτατε οριστε ο Σταυρός, πάρτε τον να τον φιλήσετε μόνο σας'' του λέω. Και εκείνος μου απαντά ''Εσείς πάτερ, εσείς ευλογήστε με'' και επιμένει παρόλο που του λέω ότι δεν είναι πρέπον εγώ ο Διάκονος να σταυρώσω/ευλογήσω τον Επίσκοπο. Επιμένει. Κάνω υπακοη. Τον ευλογώ και μου πιανει το χέρι και το φιλά. Βουρκωνω. ''Σεβασμιώτατε όποτε θελήσετε να μας έρθετε να μας το πείτε και θα έρθω εγώ να σας πάρω να σας φέρω στο Ναό και να σας γυρίσω'' του λέω. Μου σφίγγει το χέρι. ''Σε ευχαριστώ πολύ πάτερ μου, θα έρθω σύντομα''. Σκύβω ευλαβικά και του ξαναφιλώ το χέρι και τον αποχαιρετώ..."

π. Τιμόθεος Ηλιάκης (Από ανάρτησή του στο FB)

Ευχαριστήριο μήνυμα εορτασμού Θεοφανείων (π. Χρήστου Δημητρόπουλου)

ΜΕ ΔΈΟΣ ΣΉΜΕΡΑ ΕΟΡΤΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΆΛΗ ΕΟΡΤΉ ΤΩΝ ΘΕΟΦΆΝΙΩΝ ΌΛΑ ΈΓΙΝΑΝ ΜΈΣΑ ΣΕ ΚΛΊΜΑ ΚΑΤΆΝΥΞΗΣ.

ΕΎΧΟΜΑΙ ΕΚ ΒΆΘΟΥΣ ΚΑΡΔΙΆΣ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ Η ΧΆΡΙΣ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΘΕΝΤΟΣ ΙΗΣΟΎ ...ΧΡΙΣΤΟΎ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΜΕ ΕΥΛΟΓΊΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΚΆ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΌΛΩΝ ΜΑΣ. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΓΆΠΗ ΣΑΣ ΠΟΥ ΩΣ ΧΕΊΜΑΡΡΟΣ ΣΉΜΕΡΑ ΠΛΗΜΥΡΙΣΑΤΕ ΤΟΝ ΙΕΡΌ ΝΑΌ ΜΑΣ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝΤΑ ΧΏΡΟ ΤΌΣΟ ΣΤΟ ΝΑΌ ΌΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΠΟΥ ΈΓΙΝΕ Η ΚΑΘΙΕΡΩΜΈΝΗ ΡΊΨΕΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΊΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟ ΠΡΏΤΟΣΥΓΚΕΛΟ ΤΗΣ ΙΕΡΆΣ ΜΗΤΡΟΠΌΛΕΩΣ ΝΈΑΣ ΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΈΛΦΕΙΑΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΠΑΤΈΡΑ ΕΠΙΦΑΝΊΟ ΌΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΏΠΗΣΕ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΊΤΗ ΜΑΣ Κ.Κ.ΓΑΒΡΙΗΛ.

Η ΧΑΡΆ ΜΑΣ ΜΕΓΆΛΗ ΠΟΥ ΉΡΘΑΤΕ ΚΟΝΤΆ ΜΑΣ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΜΕ ΟΠΌΤΕ ΕΣΕΊΣ ΔΥΝΑΣΘΕ ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ ΞΑΝΆ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΩΘΟΎΜΕ ΔΙΑ ΜΈΣΟΥ ΣΏΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΊΜΑΤΟΣ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ ΛΑΜΒΆΝΟΝΤΑΣ ΌΛΟΙ ΤΗΝ ΘΕΊΑ ΧΆΡΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΛΥΚΎΤΑΤΟΥ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ. 

ΜΕΤΆ ΤΙΜΉΣ ΚΑΙ ΑΓΆΠΗΣ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ ΠΑΤΉΡ ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

«Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ο Βαπτιστής». Ο μέγας προφήτης

Ο τελευταίος και μεγαλύτερος από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Ονομάζεται «Πρόδρομος», γιατί με το κήρυγμα και με το έργο του εσήμανε τον ερχομό του Ιησού Χριστού και «Βαπτιστής», διότι βάπτιζε τους ανθρώπους στον Ιορδάνη ποταμό και εβάπτισε και τον Ιησού Χριστό. Το βάπτισμα του Προδρόμου ήταν μία συμβολική πράξη καθαρμού εκείνων, που πήγαιναν σ’ αυτόν να εξομολογηθούν, ήταν όμως και ο τύπος του βαπτίσματος του Ιησού Χριστού, γι’ αυτό και ο Ιωάννης έλεγε: «Εγώ μεν εβάπτισα υμάς εν ύδατι, αυτός βαπτίσει υμάς  εν Πνεύματι Αγίω» (Μάρκου α΄ 8).

Ο Ιωάννης (εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού ονόματος Γιοχανάν, που σημαίνει «παρά Θεώ εύρον χάριν») γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο από τον ιερέα Ζαχαρία και τη γηραιά Ελισάβετ. Ήταν συγγενής του Ιησού Χριστού από την πλευρά της μητέρας του και έξι μόλις μήνες μεγαλύτερός του. Έζησε ασκητικό βίο στην έρημο και δεν δίστασε να ελέγξει απερίφραστα και κατά πρόσωπο την αδικία και την ηθική υπόσταση των ανθρώπων της εποχής του. Αυτό έγινε αιτία να συλληφθεί και να φυλακισθεί από τον τοπάρχη της Ιουδαίας Ηρώδη Αντύπα, που συζούσε παράνομα με την Ηρωδιάδα, σύζυγο του αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου. Η Ηρωδιάδα έπεισε την κόρη της Σαλώμη να ζητήσει την «κεφαλήν του Ιωάννου επί πίνακι» (Μάρκου στ΄25) ως δώρο γενεθλίων και ο Ηρώδης Αντύπας για να την ευχαριστήσει διέταξε τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη.

Ο  Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους στην Ελλάδα. Θεωρείται προστάτης και φύλακας της κουμπαριάς και των νοσούντων από ελονοσία. Το όνομά του αποτελεί ένα από τα πιο συνηθισμένα βαφτιστικά ονόματα και είναι παράγωγο πολλών επωνύμων. Μεγάλος αριθμός εκκλησιών και ξωκλησιών φέρουν το όνομά του, καθώς και εκατοντάδες οικισμοί. Η μνήμη του τιμάται από τον Χριστιανισμό έξι φορές τον χρόνο:

7 Ιανουαρίου, Σύναξη του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου.

24 Φεβρουαρίου, Α' και Β' Εύρεσις της τιμίας κεφαλής του αγίου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου.

25 Μαΐου, Γ' Εύρεσις της τιμίας κεφαλής του αγίου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου.

24 Ιουνίου, Γενέθλιον του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Την παραμονή της εορτής κυριαρχούν πυρολατρικά έθιμα (Φωτιές τ’ Αϊγιαννιού).

29 Αυγούστου, Αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η ημέρα θεωρείται πένθιμη και συνδέεται με αυστηρή νηστεία.

23 Σεπτεμβρίου, Σύλληψις Τιμίου Προδρόμου.

Απολυτίκιο

Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων· σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε· ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω και τοις εν Άδη, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.

Έθιμα

Στον Άγιο Πρόδρομο της Χαλκιδικής λαμβάνει χώρα το δρώμενο των Φούταρων. Την παραμονή των Φώτων νεαροί άντρες λένε τα κάλαντα μαζεύοντας κρέας, λουκάνικα και χρήματα και την ημέρα τ’ Αι - Γιαννιού χορεύουν στην πλατεία του χωριού. Όταν κάνουν διάλειμμα τρέχουν να πάρουν από ένα ρόπαλο και όταν ξαναμπαίνουν στο χορό πετούν τα ρόπαλα ψηλά, σφυρίζοντας με όλη τους τη δύναμη για να σηματοδοτήσουν το τέλος του εορταστικού Δωδεκαημέρου.

Στη Γαλάτιστα της Χαλκιδικής, το διήμερο των Φώτων και τ’ Άι - Γιαννιού αναβιώνουν τα έθιμα της καμήλας και του γάμου της Μανιώς. Και τα δυο έχουν ιστορικές ρίζες από την εποχή της Τουρκοκρατίας και αφορούν την απαγωγή μιας χριστιανής κοπέλας από τον γιο του τούρκου αγά και το τέχνασμα για να την αρπάξει ο αγαπητικός της και να την παντρευτεί, που δεν ήταν άλλο από το ομοίωμα μιας καμήλας στο οποίο κρύβει την αγαπημένη του μαζί με τους φίλους του που τον βοηθούν στο εγχείρημά του. Την ημέρα των Φώτων γίνεται η αναπαράσταση του γεγονότος. Έξι άνδρες μπαίνουν κάτω από ένα ομοίωμα καμήλας και κουνώντας κουδούνια και τραγουδώντας βαδίζουν ρυθμικά. Την επομένη ημέρα, τ’ Άι Γιαννιού, στήνεται ο Γάμος της Μανιώς, δηλαδή της κοπέλας που απελευθερώθηκε, και αναπαριστάται ο γάμος της, με παραδοσιακή μουσική, όπου κυριαρχούν οι ζουρνάδες και τα νταούλια.

Πηγή: Σαν Σήμερα.gr

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2017 (π. Χρήστου Δημητρόπουλου)

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΑΛΣΟΥΣ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΦΕΛΦΕΙΑΣ

ΤΗΛ: 210-2514603

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΝΑΟΥ π. Χρήστος

 ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2017

‘’Επεφάνης σήμερον τη οικουμένη και το φως σου Κύριε εσημειώθει εφ’ ημάς, εν επιγνώσει υμνούντος σε ήθες εφανής το Φως το απρόσιτον’’

Σήμερα αδελφοί μου η αγία του Χριστού Εκκλησία εορτάζει και πανηγυρίζει ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα της ιστορίας, μια μέγιστη εορτή είναι αυτή ή των Θεοφανίων, αποκάλυψις πραγματική του Τριαδικού Θεού και Δημιουργού. Είναι η Φανέρωση του εν Τριάδι Θεού, η βάπτιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό.

Ο Θεός απέστειλε τον ένσαρκο άγγελο του, δηλαδή αγγελιοφόρο, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, που με το κήρυγμα του και το βάπτισμα του προετοίμασε τον δρόμο (εξ ου και Πρόδρομος), για το Ευαγγέλιο της τελειότητας, τη ζωή της χάριτος που επρόκειτο σύντομα να κηρύξει ο Δομήτωρ, Δεσπότης Χριστός.

Ο Ιωάννης λοιπόν μετά από μια ισάγγελη ζωή 30 ετών στην έρημο με άσκηση, νηστεία και προσευχή, υπακούοντας σε θεϊκή προσταγή έρχεται στα περίχωρα Ιορδάνη ποταμού, για να κηρύξει βάπτισμα μετανοίας στον λαό. Ταυτόχρονα, ο Μέγας Πρόδρομος κήρυττε στους όχλους που έτρεχαν κοντά του να εξομολογηθούν και να βαπτισθούν, να πιστεύουν στον Μεσσία που σύντομα επρόκειτο να παρουσιασθεί. Το βάπτισμα του Ιωάννη δεν χορηγούσε άφεση αμαρτιών, απλά ήταν το συμβολικό του Πραγματικού Μυστηρίου του Βαπτίσματος, όπου θα εγκαινίαζε και θα καθιέρωνε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Ήρθε λοιπόν η ώρα της Χάριτος, ο καιρός, που ο Κύριος θα άρχιζε το κήρυγμα του και τη δημόσια δράση Του, μετά από τριάντα χρόνια ζωής σε πλήρη αφάνεια και υποταγή στον Μνήστορα Ιωσήφ και την αγία Μητέρα του. Μα, πριν αποδυθεί στο μέγιστο τούτο έργο, κατευθύνει τα βήματα Του ο Υιός του Θεού στον Ιορδάνη, για να βαπτισθεί από τον Ιωάννη. Ώ άκρας ταπείνωσης και συγκατάβασης του Χριστού μας!. Ό άσπιλος και αναμάρτητος προσέρχεται με τους αμαρτωλούς και υπεύθυνος να βαπτισθεί. Να βαπτισθεί ο Δεσπότης από τον δούλο, ο Πλάστης από το πλάσμα Του!. Για ποιο λόγο όμως αυτή η ενέργεια του Κυρίου? Για πολλούς λόγους, και πάντα μέσα στα πλαίσια της θείας Του οικονομίας για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Πρώτον δείχνει ο ίδιος υπακοή στην εντολή, που έδωσε στον Ιωάννη να βαπτίσει τους ανθρώπους. Δεύτερο, μας παρέχει άφθαστο υπόδειγμα μεγίστης ταπείνωσης. Τρίτο, επικυρώνει ότι ο Ιωάννης ήταν σταλμένος από τον Θεό και ο βίος του αγγελικός. Τέταρτο, εκπληρώνει την προφητεία του Προδρόμου, ότι θα έβλεπε τον κηρυττόμενο Μεσσία και ότι τώρα το έργο του το προδρομικό ολοκληρωνόταν πλέον. Πέμπτο, επιστρέφει την αγιότητα του Ιωάννη, αξιώνοντας τον να γίνει Βαπτιστής Του. Ακόμη, όπως είχε με την κατάβαση του ο Υιός του Θεού αγιάζει τους αιθέρες και με την Γέννηση Του αγιάζει τη γη, τώρα με την Βάπτισή του αγιάζει και τα ύδατα όλης της γης, μέσω των υδάτων του Ιορδάνη, και εκδιώκει και από εκεί τις εμφωλεύουσες δαιμονικές δυνάμεις. Και, το πιο σπουδαίο, μας παραδίδει το Μυστήριο του Βαπτίσματος, με το υπόδειγμα του, ως το απαραίτητο Μυστήριο εισαγωγής, ένταξης και πολιτογράφησης μας στο Σώμα της Εκκλησίας. ‘’Αμήν, αμήν λέγω σοι’’, θα ειπεί λίγο πιο ύστερα στον ιουδαίο νομοδιδάσκαλο και νυκτερινό μαθητή Νικόδημο, ‘’εάν μη τις γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος, ού δύναται εισέλθειν εις την Βασιλείαν του Θεού.’’ Ακόμη η κατάβαση του Χριστού στα ύδατα του Ιορδάνη και η απ΄ εκεί ανάβαση Του, ήταν προτύπωση της τριήμερης κατάβασης Του στον Άδη και της από εκεί ανάστασής Του. Στάθηκε λοιπόν ο αμνός και Υιός του θεού μπροστά στον δούλο του, ζητώντας ταπεινά να τον βαπτίσει. Μα ο Ιωάννης, που ακόμη ευρισκόμενος στην μήτρα της μητέρας του Ελισάβετ τον γνώρισε και αναγνώρισε, ως τον σαρκωμένο Υιό του Θεού και σκίρτησε και έλαβε Πνεύμα Άγιο, πληροφορούμενος και πάλιν με την με την ίδια ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, ότι αυτός που είχε μπροστά του δεν ήταν ένας σαν τους άλλους αμαρτωλούς, που καθημερινά βάπτιζε, αλλά ο Δημιουργός και ενανθρωπήσας λόγος του Θεού και Σωτήρος του κόσμου, δειλιά και τρέμει, απορεί και εξίσταται. Και, γεμάτος έκπληξη, εμποδίζει τον Ιησού να βαπτισθεί από αυτόν, αναφωνώντας ‘’Κύριε εγώ έχω ανάγκη, εγώ πρέπει να βαπτισθώ από εσένα, και εσύ ζητάς από εμένα τον δούλο το βάπτισμα?’’ Και ο Δεσπότης του απαντά προστακτικά και με γαλήνη ‘’Υποχώρησε τώρα Ιωάννη. Κάνε αυτό που σου ζητώ. Διότι έτσι πρέπει να γίνει, ώστε να εκπληρώσω όλο το έργο της θεϊκής μου δικαιοσύνης, για τη σωτηρία των ανθρώπων. Πρέπει και εγώ να βαπτισθώ, για να δώσω σε σας το Μυστήριο του Βαπτίσματος.’’ Υπακούοντας τότε ο μέγας Ιωάννης, στο θεϊκό πρόσταγμα, ‘’χαίρων τη ψυχή και τρέμων τη χειρί’’ βαπτίζει τον Πλάστη του, θέτοντας την ευλογημένη δεξιά του στην ακήρατη κεφαλή του θεανθρώπου. Και ο Χριστός μας, ως αναμάρτητος, δεν χρονοτριβεί μέσα στο νερό για να εξομολογηθεί αμαρτίες Του, αλλά αμέσως ανεβαίνει την όχθη του ποταμού. Και τότε, μέσα στην απόρρητη τούτη κατάβαση μαζί και συγκατάβαση του Υιού του Θεού, έχουμε την πρώτη σαφή φανέρωση και παρουσία της Αγίας Τριάδος : Το Άγιο πνεύμα, με μορφή περιστεριού, κατεβαίνει και επικάθεται στην άχραντη κεφαλή Του, ενώ, ταυτόχρονα, ακούεται ως βροντή η φωνή του ανάρχου Του Πατέρα, να επιβεβαιώνει την θεότητα του Ιησού λέγοντας : ‘’αυτός είναι πράγματι ο αγαπημένος μου Υιός, δια μέσου του Οποίου ευδόκησα να συντελεσθεί η δημιουργία και πλάση, αλλά και ανάπλαση του κόσμου και του ανθρώπου’’.

Για αυτό και η σημερινή εορτή ονομάστηκε Επιφάνεια ή Θεοφάνεια, γιατί πρόκειται για εμφανή και ξεκάθαρη φανέρωση του Τριαδικού μας θεού στον κόσμο. Ακόμη την ώρα εκείνη έλαμψε το φως της δόξης του Θεού στο πρόσωπο του Υιού, του Χριστού μας, του Φωτός του αληθινού, όπως θα έλαμπε αργότερα στο Θαβώρ, γι’ αυτό και ονομάστηκε ακόμη ή εορτή και Φώτα. Σήμερα όλα λάμπουν αδελφοί, από εκείνο το απαστράπτον φως της θεώμενης ανθρώπινης φύσης του Χριστού, που μας μυσταγωγεί στο φως της Αγίας Τριάδος.

Και εμείς σήμερα τελούμε τον Μέγα Αγιασμό, εις ανάμνηση της Βαπτίσεως του Χριστού μας. Και με τις ευχές και επικλήσεις των ιερέων, το οποίο νερό ευλογείτε, λαμβάνει μεγάλη Χάρη, και θεραπεύει ψυχές και σώματα. Κι όσοι το παίρνετε στα σπίτια σας, να το φυλάσσετε με πίστη και ευλάβεια στο εικονοστάσι, και να γράφετε και επάνω ότι είναι Μέγας Αγιασμός. Και αυτές τις ημέρες, μέχρι την απόδοση των Φώτων στις 14 Ιανουαρίου, μπορούμε να πίνουμε Μέγα Αγιασμό νηστικοί το πρωί, πριν φάμε αντίδωρο. Τον υπόλοιπο όμως χρόνο, για να πιούμε Μέγα Αγιασμό, χρειάζεται μια ημέρα αλάδωτη νηστεία. Και παλαιά, όσοι είχαν επιτίμιο, κανόνα του Πνευματικού, και δεν μπορούσαν να κοινωνήσουν κατά τις μεγάλες εορτές, τους μεταλάμβανε ο ιερέας Μέγα Αγιασμό.

Αδελφοί μου βλέπουμε κατά την βάπτιση τον Ίδιο τον Χριστό να ταπεινώνεται και να πέφτει στα γόνατα εντός εισαγωγικών του Προδρόμου, για να λάβει δια μέσου των ανθρωπίνων σαρκικών χειρών του, να λάβει μέσω της Βαπτίσεως το Άγιο Πνεύμα.

Άραγε σήμερα εμείς δείχνουμε αυτήν την ταπείνωση απέναντι στον Δομήτωρα, Ιησού Χριστό ή προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τον ένα και μοναδικό Θεό, έχοντας καβαλήσει τον κάλαμον του εγωισμού.

Άραγε η εν γένει ζωή μας είναι μίμηση Ιησού Χριστού όπως και τότε που μέχρι τα τριάντα του χρόνια είναι σε πλήρη αφάνεια και υποταγή στον Μνήστορα και την Αγία Μητέρα του.

Άραγε η ζωή μας δηλώνει Ιησού Χριστό ή δηλώνει εγωιστική και ασύδοτη και εν απληστία ζωή.

Αδελφοί μου έως πότε θα παίζουμε θέατρο υποκρισίας απέναντι στους λόγους και νόμους του Θεού.

Καταντήσαμε να έχουμε βάπτισμα επάνω μας ανενεργές, λόγω της διαστροφής, της αμαρτωλότητας και κακής διαχειρίσεως της ζωής μας.

Αδελφοί μου ας ανασυντάξουμε το είναι μας με υπευθυνότητα, με αυτογνωσία, με περισυλλογή και ας σκύψουμε το κεφάλι μας στην γλυκύτατη οντότητα του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, λέγοντας με δάκρυα μετανοίας ‘’ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ’’

Υπάρχει ελπίδα τότε να δούμε το απαστράπτον φως της Θεωμένης Ύπαρξης και Οντότητας του Χριστού μας.

Ας δοξάσουμε τον επιφανέντα Θεό, αγαπητοί αδελφοί, για τις ανέκφραστές Του προς εμάς δωρεές, και ας ζούμε με ταπείνωση και μετάνοια, για να ελκύσουμε το πλούσιο έλεος Του και να αξιωθούμε, με την Χάρη του, της αιωνίου ζωής. Αμήν !          

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΑΠΗΣ

Το Ιερόν Παρεκκλήσιον της Ζωοδόχου Πηγής ως Μητρική στοργική Αγκαλιά της Υπεραγίας  Θεοτόκου, προσφέρει κάθε μήνα τρόφιμα, σε όσους δοκιμάζονται από την διαρκούσα οικονομική δυσπραγία και την παρατεινόμενη για πλειάδα ανθρώπων Ανεργία.   

Με σεβασμό στην προσωπικότητα κάθε αδελφού μου και την αξιοπρέπεια βοηθούμε 24 οικογένειες. Κάνουμε Κάλεσμα Αγάπης σε όσους δύνανται να μας ενισχύσουν, την προσπάθεια Αγάπης προσφέροντας μας, Τρόφιμα (Μακαρόνια, ζάχαρη, γάλατα, κονσέρβες, ντοματάκια, όσπρια, ζυμαρικά, ρύζι, λάδι, αλεύρι.).

Το εκκλησάκι μας ευχαριστεί ιδιαιτέρως όλες και όλους που συμβάλουν με αγάπη, αυτοθυσία και προθυμία στο κάλεσμα μας.

Σας παρακαλούμε ευαισθητοποιηθείτε αδελφοί μας, ώστε κάθε Συνάνθρωπος μας να μπορεί να εξασφαλίζει το καθημερινό φαγητό στις που αντιμετωπίζει.

Μετά τιμής

Η Φιλόπτωχη Μέριμνα

Της εκκλησούλας μας.

Με Αγάπη Χριστού

Πατήρ Χρήστος Δημητρόπουλος

Πρόσκληση εορτασμού Αγίων Θεοφανείων (6-1-17)

ΜΕ ΘΕΊΌ ΔΈΟΣ ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΎΜΕ ΤΑ ΑΓΊΑ ΘΕΟΦΆΝΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΟΔΟΧΟ ΠΗΓΉ ΑΛΣΟΥΣ ΝΈΑΣ ΦΙΛΑΔΈΛΦΕΙΑΣ ΚΆΊ ΣΤΗΝ ΘΕΊΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ ΜΕΤΆ ΤΟΥ ΜΕΓΆΛΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΎ ΌΠΟΥ ΘΑ ΑΡΧΊΣΟΥΜΕ 7 Π.Μ. ΚΑΙ ΘΑ ΤΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ 10.30Π.Μ. 

 ΚΑΤΌΠΙΝ 11.30 ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΠΑΡΟΥΣΊΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ ΚΚ ΓΑΒΡΙΗΛ ΘΑ ΓΊΝΕΙ Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΡΊΨΕΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΊΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΑ ΎΔΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΌΠΟΥ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΌΠΙΣΘΕΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΎ ΝΑΟΥ ΜΑΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΣΟΥΣ.

ΠΑΡΑΚΑΛΕΊΣΘΕ ΌΠΩΣ ΠΡΟΣΈΛΘΕΤΕ ΝΑ ΤΙΜΉΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΆΛΗ ΑΥΤΉ ΕΟΡΤΉ ΤΗΣ ΟΡΘΌΔΟΞΙΑΣ ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΤΟΎΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΓΊΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΆΛΗ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ ΘΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΈΡΑΣΜΑ ΚΑΤΆ ΤΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΝ ΤΥΠΙΚΌΝ ΔΙΑ ΌΛΟΥΣ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΜΕ ΜΕ ΠΟΛΎ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ.

π. Χρήστος Δημητρόπουλος