Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Κρυφό σχολειό!  Όχι το προεπαναστατικό. Το νέο! ("Στρουθίον μονάζον επί δώματος")




Άλλη μια Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία έχει τελειώσει και βρισκόμαστε μαζεμένοι όπως κάθε Κυριακή στο μικρό αλλά ζεστό και φιλόξενο Αρχονταρίκι του μικρού Ναού μας. Μετά τις πρώτες γουλιές καφέ και τα φιλικά πειράγματα ξεκινάει αναπάντεχα μια ακόμα πνευματική συζήτηση ανάμεσα μας με οδηγό τον φωτισμένο πνευματικό πατέρα τον ταπεινό όσο και δυναμικό σε ζητήματα πίστης πατέρα Χρήστο. Συζήτηση που κατευθύνει και ξεκινάει για άλλη μια φορά ο ίδιος  με την ίδια πάντα απλότητα διάκριση και μαεστρία.

Όλοι τον γνωρίζουμε καλά πλέον, κάποιοι έχουν την τύχη να τον έχουν στη ζωή τους από μικρά παιδιά και δεν είναι λίγοι εκείνοι που έρχονται κοντά του κάθε Κυριακή από τα πιο μακρινά μέρη της Αθήνας. Όλοι τον γνωρίζουμε καλά, αλλά κάθε φορά που μιλάει είναι σαν να τον γνωρίζουμε πάλι από την αρχή. Με υποδειγματική απλότητα και διάκριση αγγίζει τα πιο καυτά ζητήματα σχετικά με την ορθόδοξη πίστη και την δογματολογία. Οι γνώσεις του σε ιστορικά θέματα σε αφήνει άφωνο, ο καταιγισμός πληροφοριών και στοιχείων σε κάνει να θέλεις λίγο χρόνο παραπάνω με τον εαυτό σου για να μπορέσεις να διαχειριστείς τις νέες πολύτιμες πληροφορίες.

Οι ώρες περνούν και εσύ νομίζεις ότι έχουν περάσει μερικά λεπτά. Παίρνεις απαντήσεις σε ερωτήματα που ποτέ δεν είχες τολμήσει να θέσεις σε ιερωμένο και την ίδια στιγμή σου δημιουργούνται νέα ερωτήματα που στριμώχνονται στην άκρη του μυαλού σου και θέλουν να βγουν στον αέρα.

Σε έναν σύγχρονο στεγνό κόσμο που κάθε τι γύρω σου είναι μια ακόμα πληγή. Σε μια κοινωνία που υποσιτίζεται υλικά και πνευματικά τούτες οι ώρες που περνάμε τις Κυριακές κοντά σ’ αυτόν τον άνθρωπο του Θεού φαντάζουν στα κουρασμένα μάτια μας η όαση στην ερημιά, το νερό που θα ξεδιψάσει την άνυδρη γη έπειτα από ξηρασία μηνών.

Στο μυαλό μου τούτες οι εντελώς απρογραμμάτιστες και αυθόρμητες συγκεντρώσεις, παίρνουν μορφή ιδανική και ιερή. Είναι μια άλλης μορφής νέο «ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» που το φως του Θείου Λόγου μετουσιώνεται και μας ζεσταίνει τις καρδιές, μας γεμίζει δύναμη πνευματική και γνώση ουσιαστικής εν Χριστώ ζωής.

Κάποια στιγμή όλα τα όμορφα πράγματα τελειώνουν και τώρα έχεις χαιρετίσει με βαριά καρδιά τους αδερφούς σου και τον πνευματικό σου και κατηφορίζεις τα πέτρινα σκαλοπάτια του μικρού παρεκκλησίου. Μέσα σου όμως γνωρίζεις πως η στιγμές που έζησες πριν λίγο είναι πολύ σημαντικές  και  η χαρά σε πλημμυρίζει και μια εσωτερική γλυκιά δύναμη κάνει τα βήματά σου στέρεα και αποφασισμένα.

8-1-16 Συντάκτης κειμένου «Στρουθίον μονάζον επί δώματος»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου